Reisverslagen

Op zaterdag 1 september 2007 vertrokken wij wederom in de richting van Kusadasi.
Nadat wij weer in Graz hadden overnacht in Hotel Daniel (hotelinfo) kwamen wij zondagavond in Thessaloniki aan bij Hotel Byzantio (hotelinfo).

Na een goed ontbijt vertrokken wij richting de Turkse grens bij Ipsala. Na het kopen van de benodigde visa en het registreren van de gegevens van de auto in het rijbewijs van de geregelde berijder reden wij na een half uur in de richting van Canakkale waarna wij op maandagavond in ons vakantieverblijf arriveerden en bleven 3 weken op hetzelfde adres als in mei van dit jaar.

De mandarijnen waren nog net niet groot genoeg om te plukken dus dat hebben wij gemist.

Helaas was onze '' huishond'' niet meer op de boerderij aanwezig, maar gelukkig vond ik in de waakhond een nieuwe vriend.

Behalve deze waakhond bestaat de levende have uit kippen, kalkoenen, eenden en ganzen. Omdat deze beesten niet al te vet waren besloten wij om onze etensresten niet weg te gooien maar te verdelen onder de dieren.

Op 7 september werd in Kusadasi het jaarlijkse bevrijdingsfeest gevierd met een korte optocht en het plaatsen van bloemstukken bij het herdenkingsbeeld op de boulevard.

Naast de huidige soldaten lopen hier ook enkele '' oudstrijders'' in oorspronkelijk tenue mee.
Vanzelfsprekend gingen wij ook weer een dag naar Izmir om kralen te kopen voor de hobby van Susanne.

Ook tijdens deze vakantie mochten wij weer deelgenoot zijn van de huwelijksvoltrekking.
Het betrof het huwelijk van de zus van Kemal Gungor te weten Sema die getrouwd is met Ibrahim (zie fotoalbum).

Tijdens onze vakantie schommelde de temperatuur tussen de 30 en 35 graden en hebben wij vele dagen luierend in de zon doorgebracht.', '
Maar aan alle mooie dingen komt een eind dus ook aan onze vakantie en na 3 weken moesten wij onze terugreis weer beginnen.
Wij vertrokken maandagmorgen richting Thessaloniki en na een nog steeds zonnige reis kwamen wij daar ''s avonds aan.
De volgende ochtend vanuit Griekenland naar Macedonië. Na de grens rijden wij op een rijksweg die na ca 11 km overgaat in een provinciale weg met bijbehorende snelheid.
Helaas had ik onvoldoende gelet op de verkeersborden en matigde ik mijn snelheid niet tot de aangegeven 80km.
Dit zou geen probleem geweest zijn ware het niet dat na 200 meter een politieteam met lasergun mijn snelheid had gemeten en geconstateerd had dat ik 118 km had gereden.
Ondanks een protest dat ik op de snelweg had gereden moest ik mijn paspoort en groene kaart inleveren en kreeg ik een boete van eur 45,00 die betaald moest worden bij de bank aan de grenspost (dus 11 kilometer terugrijden).
Aldaar is het niet mogelijk met een creditcard te betalen zodat ik mijn eurobiljetten moest aanspreken die bedoeld waren voor de tolpoorten in Servië.
Weer terug naar het einde van de snelweg waar ik mijn paspoort en groene kaart terugkreeg.
De rest van de reis door Macedonië dus goed op de borden gelet en niet harder gereden dan aangegeven. Tot ongeveer 1 kilometer voor de grens met Servië het laatste dorp ligt en bij elk dorp moet de snelheid terug naar 60 km per uur.
Ook daar stonden weer agenten met een lasergun die vertelden mij dat ik nog steeds 80 km reed en dus weer voor een bekeuring in aanmerking kwam.

Dit keer voelde ik er niets voor deze subsidie uit te keren en maakte ik de beide zeer voorkomende heren duidelijk dat ik bij het zien van het 60km-bord de tempomat (cruisecontrole) had uitgeschakeld maar natuurlijk niet vol in de remmen was gegaan. Daarnaast bleek er in het nabijgelegen dorp geen geldautomaat te zijn om deze bekeuring te betalen.
Na enige discussie tussen beide gezagsdragers besloten zij dat ik door mocht rijden.

Omdat ik mijn euro's was kwijtgeraakt aan de eerdergenoemde bekeuring probeerde ik bij de Servische grens dinars te pinnen zodat ik de tol kon betalen (omdat het volgens de ANWB-gids niet mogelijk was om met een creditcard te betalen). In het eerstvolgende grote dorp bleek een pinautomaat aanwezig waar ik 2500 CSD kon pinnen (waarde eur 32,00). Onderweg even gestopt voor een broodje aan de Servische rijksweg.
Door alle onverwachte gebeurtenissen duurde de reis deze 2e dag langer dan verwacht en bereikten wij pas omstreeks 22.00 uur Graz in Oostenrijk.
Ik had hier geen hotel geboekt omdat ik wilde nagaan of het fysiek mogelijk was om vanuit Thessaloniki in een keer naar huis te rijden, dus vervolgden wij onze weg richting de Duitse grens. Omstreeks 1.00 uur heb ik onze auto op een parkeerplaats gezet en hebben wij een 3 kwartier geslapen waarna wij onze weg weer vervolgden.
Rond 5.00 uur nog een keer een tukkie gedaan en om 9.30 uur waren we weer thuis.