Voor onze vakantie van September 2006 in Kusadasi besloten wij per auto te reizen. Na een goede voorbereiding zoals op forums nagaan wat de beste route zou zijn (via Bulgarije of Griekenland) , een sticker bestellen voor het rijden op de rijkswegen in Oostenrijk en het aanvragen van routekaarten bij de ANWB (de meeste navigatiesystemen werken niet in een aantal van onderstaande landen).

De route die wij gevolgd hebben is: Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Kroatië (overnachting in Zagreb), Servië en Montenegro, Macedonië, Griekenland (overnachting in Alexandropoulis) en tenslotte Turkije.

Wij vertrokken zaterdag 16 september rond 6.00 uur (Susan kan niet zo goed tegen vroeg opstaan dus na een uurtje ligt die heerlijk naast mij te knorren). In Duitsland toch even kijken hoe ver de kilometerteller wil oplopen en bij 220 km vraagt Susan om nu maar weer met de normale snelheid verder te gaan (het is ook niet goed voor je gemiddelde brandstofverbruik).  Het is zaterdagochtend dus vrij lege wegen en prachtig zonnig weer. Na 2,5 uur gestopt voor een broodje en een drankje (op de achterbank is een complete cateringbox ingericht met broodjes, snoep, fruit, limonade en chocomel zodat we regelmatig iets kunnen eten of snoepen). Aan het eind van de middag bereiken wij de grens van Slovenië en is het mooie weer afgelopen. We moeten even de rijksweg verlaten om op een parkeerplaats het hoogstnodige te doen - helaas is er alleen een bekende DIXI.

De grensovergangen bij Slovenië en Kroatië zijn druk (vooral lange rijen vrachtwagens). Voor personenauto''s gaat het redelijk snel en rond 19.00 uur bereiken wij in een zware regenbui Zagreb. Na een half uur zoeken vinden wij ons hotel en kunnen na een poosje toch nog een hapje eten (het restaurant is gesloten wegens een bruiloft).

Beograd

Wegen in Macedonië

Grens met Griekenland

Zondag 17 september ontbijten in het restaurant, afrekenen en op weg voor de lange tweede dag via Servië en Montenegro, langs Beograd en dan in zuidelijke richting naar Nis (hier kun je linksaf via Bulgarije) en vervolgens naar de grens met Macedonië.

Redelijk goede wegen, hier en daar een tolpoort om uiteindelijk de grens van Griekenland te bereiken. Rond 18.00 uur bereiken wij Thessaloniki en vervolgen onze weg richting Alexandropoulis waar wij rond 21.00 uur (het is echter een uur later, dus 22.00) het mooie Beach-hotel bereiken. Geen diner meer dus dan maar een snack uit de minibar en naar bed.

Maandagochtend 18 september zien wij dat het toch een echt strandhotel is, strand aan de achterkant en via de binnengang zo het (lege) zwembad in - het seizoen is in Griekenland eigenlijk al ten einde. Na het uitgebreide ontbijt op weg naar de Turkse grens (ca 40 km).

Aan de Turkse grens komt het eerste papier-gedoe. Een visum halen op de eerste etage van het grenskantoor a € 10,00 pp.(Hetzelfde tarief als je per vliegtuig het land binnenkomt). Terug naar de grenspolitiebeambte om het visum te laten afstempelen. We mogen even voor omdat er al weer nieuwe auto''s staan. Bij het volgende loket moet je het rijbewijs, de groene kaart, het kentekenbewijs (en voor alle zekerheid een machtiging waaruit blijkt dat ik de auto mag gebruiken omdat het kenteken op naam van de werkgever staat) tonen en krijgt de berijder een stempel in zijn paspoort waaruit blijkt dat je 6 maanden met DEZE auto in Turkije mag rijden. Deze stempel wordt door de volgende beambte gecontroleerd en van een handtekening voorzien. Klaar, naar het volgende loket alwaar gecontroleerd wordt of het kenteken inderdaad geregistreerd is en dan mag je door.

Na een uurtje op Turkse wegen rond te rijden begint de temperatuur te stijgen, op de boot van Eceabat naar Canakkale.

Gelukkig zijn onze kussens, die altijd meegaan als wij op reis gaan, schoon gebleven!

Als het droog is tijdens een tussenstop in de omgeving van Bergama bekijk ik de auto eens wat het slechte weer en de slechte wegen net na de Turkse grens gedaan hebben en zie daar het resultaat.

Omstreeks 17.00 uur komen wij aan bij ons stekkie en kunnen wij genieten van een heerlijk koud Turks biertje.

Na 4 weken begint onze terugreis en omdat er in Griekenland bij Kavala een brug is ingestort en de ANWB niet exact aan kan geven hoeveel extra reistijd dit kost, besluiten we een extra overnachting te maken zodat wij vrijdag 13 oktober rond 19.30 uur vertrekken vanuit Kusadasi na van alle vrienden aldaar afscheid genomen te hebben. Wij rijden tot ca 22.00 uur als wij een leuk hotel in Bergama vinden.

Zaterdagochtend 14 oktober na het ontbijt weer op pad richting Turks/Griekse grens waar de wachttijd wat langer is omdat een bus met 50 japanners ons net voor is en zij allemaal een voor een door de dienstdoende beambte gecontroleerd moeten worden. Maar na weer enkele stempels en een handtekening mogen wij verder, nog even een controle door een overijverige Griekse douanebeambte (wilde perse even onze auto van binnen bekijken) en verder richting Thessaloniki (Selanik op de Turkse wegbewijzering) waar wij rond 18.00 uur aankomen en dan moet je het hotel opzoeken dat via Internet geboekt is.

Na een korte toer door de stad terug naar de ringweg en daarna een grote parkeerplaats langs de ring opgezocht. Even bellen naar het hotel en blijken wij 5 minuten van het hotel af te staan. Geen probleem, de eigenaar staat na 5 minuten op de parkeerplaats om ons naar zijn hotel te begeleiden. Mooi modern hotel dat ons ook nog een diner kan bieden.

Zondagmorgen (15 oktober) na het ontbijt weer verder door Griekenland, Macedonië, Servië en Montenegro, Kroatië, Slovenië richting Oostenrijk waar ik in Graz een prachtig hotel heb geboekt. Met name het stuk tussen de Griekse grens en Slovenië duurt naar je gevoel heel lang. Het grootste deel van deze route bestaat uit rijkswegen maar dan 400 km recht-toe-recht-aan met weinig verkeer, in de 6e versnelling, cruisecontrole op 135 km.

Het is ongeveer 19.00 uur als ik met navigatiesysteem (dat begon weer te werken na de Sloveense grens) Graz in rijd en snel het hotel Daniel kan vinden in het centrum. Een absolute aanrader en geboekt via de site van de ANWB!

Maandagochtend (16 oktober) een fantastisch ontbijt en dan de laatste kilometers terug naar huis. Een paar kleine files in Duitsland, maar omstreeks 17.00 uur passeren wij de grens bij Venlo om rond 19.00 uur de voordeur van ons huis weer te kunnen opendoen.

Zoals wij er nu over denken, zullen wij volgend jaar wederom met de auto gaan. De kosten bedragen niet veel meer dan die van het vliegtuig en je hebt 4 weken je eigen auto ter beschikking.